میکروسیلیکا برای استفاده در بتن از ساخت آلیاژهای فروسیلیس صادراتی به دست می‌آید و برای سهولت در جابجایی به میکروپلت یا دوغاب تبدیل می‌شود.
عرضه جهانی میکروسیلیس محدود است و مجموع تولید احتمالاً بین 1 تا 1.5 میلیون تن است که 80 درصد آن در ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی، نروژ و ژاپن تولید می شود.
387 بریتانیا در حال حاضر مقادیر کمی میکروسیلیس را برای استفاده در بتن وارد می کند. در ایسلند به عنوان یک اقدام احتیاطی در برابر ASR.388 از سیمان میکروسیلیس مخلوط به طور معمول استفاده می شود.
مزایای بالقوه استفاده از میکروسیلیس به عنوان ماده جایگزین سیمان یا به عنوان افزودنی برای بهبود خواص بتن توسط Malhotra و Carette،387 Sellevold و Nilsen389 و Durning و Hicks بررسی شده است.
با مواد گرد و غبار ریز و افزایش هزینه بتن. همچنین آشکار شده است که میکروسیلیس معمولاً به طور ناقص پراکنده شده است، به طوری که تشکیل آگلومراها باعث می شود که اندازه متوسط ذرات در محدوده 1-50 میکرومتر باشد، به جای محدوده 0.1-0.2 میکرومتر که اغلب ذکر شده است.
این پتانسیل را دارند که مانند ذرات سنگدانه‌های واکنش‌دهنده قلیایی-سیلیس رفتار کنند و نمونه‌هایی از آسیب‌های ناشی از آن به بتن گزارش شده است.
رئولوژی محیط های متراکم نقش حیاتی در کارایی جداسازی به دست آمده ایفا می کند و بنابراین فرآیندهای DMS از اثرات نامطلوب محیطی که بر کارایی جداسازی و عملکرد تأثیر می گذارد مصون نیستند.
این اثرات نامطلوب عمدتا شامل ویسکوزیته متوسط و پایداری متوسط است، به ویژه زمانی که چگالی محیط هدف بسیار زیاد یا بسیار کم باشد.
در اینجا، درصد لجن ها (که معمولاً به عنوان ذرات غیر FeSi -45 میکرومتر طبقه بندی می شوند) در محیط در گردش و همچنین ویژگی های ذرات محیط نقش مهمی ایفا می کنند.
