استفاده از شامپو هتلی را می توان به دهه 1500 ردیابی کرد که در آن از مخلوط طبیعی میوه، گیاهان و گل ها در هند استفاده می شد به سرعت در دهه 1920 و شامپو به اروپا گسترش یافت و به صابون تبدیل شد.
اگرچه میله‌ها در آن زمان کاربردی‌تر بودند، اما حاوی مواد بسیاری بودند که برای پوست سر تحریک‌کننده بودند دفعات شستشو با شامپو ضد شوره شباهتی به عادات نظافت امروز ما نداشت و به جای یک روال روزانه اگر نگوییم ماهانه به احتمال زیاد هفتگی است.
در دهه 1930 اتفاقی پیشرو افتاد و شامپوی مایع توسط Edward J. Breck عرضه شد که مشابه محصولاتی بود که امروز داریم.
با این حال در استفاده از شامپو بدن مسافرتی خشک کردن موها کار ساده ای نبود، زیرا خانواده ها به منبع آب گرم دسترسی نداشتند یا در برخی موارد اصلاً منبع آب نداشتند! آب باید روی اجاق گاز گرم می شد و در حمام ریخته می شد که زمان زیادی را می گرفت به این معنی که با وجود بهبود محصولات شامپو، شامپو زدن به صورت هفتگی تا ماهانه باقی می ماند.
تا دهه 1980 بود که روال مراقبت از موی ما در کل انگلستان تغییر کرد زیرا سیستم های آب گرم و دوش گرفتن در خانه ها بیشتر و بیشتر رایج شد.
همانطور که روال مراقبت از مو ما تغییر کرد بازار شامپو بدون سولفات نیز تغییر کرد و سهولت شامپو کردن شامپو اره ای که برای مقابله با موهای چرب طراحی شده بود، کاهش می یابد و ظهور شامپو برای استفاده مکرر به بازار ظاهر می شود.
- منابع:
- تبلیغات:
