گزارش فائو تاکید می کند که چگونه این روند رو به رشد جهانی نتیجه افزایش آگاهی از خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی چای سبز شاهسوند است: به نظر می رسد که مزایای آن از نظر سلامتی و رفاه، عوامل اصلی رشد باشد. مورد تقاضا در آینده
چای از برگ های کاملیا سیننسیس، گیاهی که از زمان های قدیم در هند، چین و ژاپن کشت می شد، به دست می آید.
ساده ترین تمایز بین انواع مختلف چای، تمایز بر اساس تخمیر برگ ها است که سه دسته کلی را از هم متمایز می کند:
چای های تخمیر شده (سیاه) که برگ های آن اکسید شده و رنگ تیره مشخص را به دست می آورند.
چای های تخمیر نشده (سبز) که برگ های آن برای جلوگیری از اکسیداسیون با حرارت درمان می شوند و بنابراین سبز می مانند.
چای های نیمه تخمیر شده (اولانگ) با درجه اکسیداسیون متوسط.
طبقه بندی کامل تری هنوز در چین پذیرفته شده است که شش نوع چای را متمایز می کند:
چای سیاه/قرمز: با توجه به طبقه بندی رنگ چینی، چای قرمز همان چیزی است که ما معمولاً در غرب آن را چای سیاه می نامیم و آنهایی هستند که از برگ های خشک شده به دست می آیند که پس از برداشت کاملاً اکسید می شوند.
این غنی ترین نوع چای از نظر کافئین است: یک فنجان چای سیاه (150 میلی لیتر) حاوی 40 تا 100 میلی گرم کافئین است، همان اسپرسو (80 میلی گرم).
چای سبز: چای سبز که به عنوان «تخمیر نشده» تعریف می‌شود، از برگ‌هایی تهیه می‌شود که با حرارت خشک (معمولاً چای سبز چینی) یا مرطوب (معمولاً چای سبز ژاپنی) درمان شده‌اند.
گرما آنزیم‌های مسئول اکسیداسیون را غیرفعال می‌کند و بنابراین اجازه می‌دهد تا برگ‌ها خشک شوند و رنگ سبز خود را حفظ کنند.
در مقایسه با چای سیاه، کافئین کمتری دارد اما از نظر آنتی اکسیدان غنی‌تر است، که فراوان‌ترین آن اپی گالوکاتچین 3-گالات (EGCG) است که مسئول فواید اصلی چای سبز است.
