تا قرن نوزدهم، ساعت ها توسط صنعتگران فردی ساخته می شدند و بسیار گران قیمت بودند. تزیینات غنی ساعت های آونگی این دوره نشان دهنده ارزش آنها به عنوان نماد وضعیت ثروتمندان است.
قیمت ساعت ایستاده جدید و شیک یکی از مزایای خوب برای خرید عمده این محصول است.
ساعت سازان هر کشور و منطقه در اروپا سبک های متمایز خود را توسعه دادند. در قرن نوزدهم، تولید قطعات ساعت در کارخانه به تدریج ساعت های آونگی را برای خانواده های طبقه متوسط مقرون به صرفه کرد.
در طول انقلاب صنعتی، سرعت زندگی و برنامه‌ریزی سریع‌تر شیفت‌ها و حمل‌ونقل عمومی مانند قطارها به زمان‌سنجی دقیق‌تری بستگی داشت که توسط آونگ ممکن می‌شد. زندگی روزمره حول و حوش ساعت آونگی خانه سازماندهی شده بود.
ساعت‌های آونگی دقیق‌تری به نام رگلاتور در مکان‌های تجاری و ایستگاه‌های راه‌آهن نصب می‌شدند و برای برنامه‌ریزی کار و تنظیم ساعت‌های دیگر استفاده می‌شدند.
نیاز به زمان‌سنجی بسیار دقیق در جهت‌یابی آسمانی برای تعیین طول جغرافیایی کشتی‌ها در طول سفرهای دریایی طولانی، باعث ایجاد دقیق‌ترین ساعت‌های آونگی به نام تنظیم‌کننده‌های نجومی شد.
این ابزار دقیق که در رصدخانه های دریایی نصب شده بودند و با مشاهده گذر ستاره ها از بالای سرشان در عرض یک ثانیه دقیق می شدند، برای تنظیم زمان سنج های دریایی در کشتی های دریایی و تجاری استفاده می شدند.
در آغاز قرن نوزدهم، تنظیم‌کننده‌های نجومی در رصدخانه‌های دریایی به‌عنوان استانداردهای اولیه برای خدمات توزیع زمان ملی که سیگنال‌های زمانی را روی سیم‌های تلگراف توزیع می‌کردند، خدمت می‌کردند.
از سال 1909، اداره ملی استاندارد ایالات متحده (در حال حاضر NIST) استاندارد زمان ایالات متحده را بر اساس ساعت های آونگی Riefler، با دقت حدود 10 میلی ثانیه در روز، قرار داد.
در سال 1929 قبل از اینکه در دهه 1930 استانداردهای کوارتز را به مرحله اجرا درآورد، به ساعت آونگی آزاد Shortt-Synchronome تغییر مکان داد. با خطای کمتر از یک ثانیه در سال، Shortt دقیق‌ترین ساعت پاندولی تجاری تولید شده بود
