تقریباً هر نوع هیدروشیمیایی آب معدنی در دبی ویژگی های خاص خود را دارد که تکثیر مصنوعی آن فوق العاده دشوار است. به عنوان مثال، بیشتر آب‌های معدنی رومیزی در بخش اروپایی روسیه از کلسیم هیدروکربنات است که ناخالصی‌های بسیار کمی از یون‌های دیگر دارد.
اما بی کربنات کلسیم به شکل “خشک” وجود ندارد، یعنی برای به دست آوردن این نوع آب به سادگی با حل کردن نوعی نمک کار نخواهد کرد.
برای به دست آوردن محتوای کلسیم بالا، به عنوان مثال، باید از کلرید کلسیم و بی کربنات ها – بی کربنات سدیم استفاده کنید. اما در این صورت، آب حاوی مقادیر زیادی سدیم و کلرید نیز خواهد بود که این آب “مصنوعی” را از طبیعی متمایز می کند.
در صورت استفاده از تاسیسات بسیار بزرگ با پر کردن مواد معدنی خاص (اغلب با منشاء وارداتی) می توان فرآیند طبیعی تشکیل آب بی کربنات کلسیم را به صورت صنعتی بازتولید کرد.
اما بهره وری چنین تاسیساتی نسبتا کم خواهد بود و هزینه آب در نهایت در سطح طبیعی یا بالاتر از آن خواهد بود.
محدودیت در مجوزهای استخراج آب معدنی از منبع ممکن است به تمایل تولیدکننده برای کسب درآمد بیشتر منجر شود. به نظر می رسد فقط باید ترکیب آب را از یک چاه بازتولید کنید.
لیودمیلا خومیچ توضیح می دهد که چرا آب معدنی را نمی توان با افزودن مقدار مناسب نمک و سایر عناصر شیمیایی به آب معمولی 100% تقلبی کرد:
گاهی اوقات روی برچسب آب می توانید علامت اختصاری NMPT را ببینید. منظور او چیست؟ این قانون برای برچسب زدن عناصری که صحت ویژگی های خاص آب های معدنی روسیه مرتبط با مکان های مبدا را تأیید می کند، پیش بینی شده است.
تولیدکنندگان با ارزش چنین تأییدیه ای را در قالب گواهی نام مبدأ (اسم مبدا) دریافت می کنند. این بدان معنی است که اگر روی برچسب، برای مثال، “Essentuki” نوشته شده باشد، بطری باید حاوی آب از میدان Essentuki باشد.
